ఒడ్డుకు చేరే వరకు ఓడ మల్లయ్య, ఒడ్డుకు చేరాక బోడు మల్లయ్య అన్నట్టు తయారైంది అమెరికా వ్యవహారం.

 ఒడ్డుకు చేరే వరకు ఓడ మల్లయ్య, ఒడ్డుకు చేరాక బోడు మల్లయ్య అన్నట్టు తయారైంది అమెరికా వ్యవహారం.

అసలు ఏమైంది అంటారా? అమెరికాతో సహా ఒక తొమ్మిది దేశాలు రౌండ్ టేబుల్ వేసుకుని మరీ మీటింగ్ పెట్టుకున్నాయి. ఆ లిస్టులో జపాన్, ఆస్ట్రేలియా, సౌత్ కొరియా, యూకే, ఇజ్రాయిల్ లాంటి దేశాలన్నీ ఉన్నాయి. అక్కడ జరుగుతున్నది మామూలు విషయం కాదు. ఏఐ, సెమీ కండక్టర్లు, క్రిటికల్ మినరల్స్ మీద ప్రపంచంలోనే అతి పెద్ద డీల్ జరుగుతోంది. కానీ ఆ టేబుల్ దగ్గర మన భారత్ కు మాత్రం కుర్చీ లేదు. ఇక పాకిస్తాన్ గురించి అయితే చెప్పనక్కర్లేదు. అది ఎప్పుడో అవుట్ ఆఫ్ ఫోకస్ అయిపోయింది. జపాన్ కు సీటు దొరికింది. ఆస్ట్రేలియాకు ప్లేస్ దొరికింది. ఎందుకంటే జపాన్ దగ్గర కెమికల్స్ ఉన్నాయి. నెదర్లాండ్స్ దగ్గర చిప్స్ తయారు చేసే కాస్ట్లీ మిషన్లు ఉన్నాయి. ఆస్ట్రేలియా దగ్గర లిథియం ఉంది. మరి ఇంత మంది ఉన్న ఆ లిస్టులో మన పేరు ఎందుకు లేదు? మన దగ్గర ఏం లేదని పక్కన పెట్టారు. ఇదేదో చిన్న చాయ్ బిస్కెట్ మీటింగ్ కాదు. ఇది సుమారు 16 ట్రిలియన్ డాలర్ల విందు భోజనం. మన దోస్తులందరికీ ఇన్విటేషన్ కార్డులు వెళ్ళాయి. ఒక్క మనకు తప్ప. ఇక్కడ క్వశ్చన్ ఏంటంటే అమెరికా కావాలనే భారత్ ను పక్కన పెడుతుందా? పైకి మాత్రం మనం ఫ్రెండ్స్ అని కబుర్లు చెబుతూ లోపల వేరే స్కెచ్ వేస్తోందా? 21వ శతాబ్దంలో ఎవడి చేతిలో అయితే ఏఐ ఇంకా క్రిటికల్ మినరల్స్ ఉంటాయో వాడే ఈ ప్రపంచానికి బాస్. ఇప్పుడు చూస్తుంటే వెస్టర్న్ కంట్రీస్ అన్నీ ఒక నిర్ణయానికి వచ్చినట్టు క్లియర్ గా అర్థమవుతోంది. అమెరికా ప్యాక్స్ సిలికా అనే ఒక కొత్త ముఠాని తయారు చేస్తోంది. దీని టార్గెట్ చాలా క్లియర్. సప్లై చైన్ మీద చైనాకున్న పట్టుని విరగ్గొట్టాలి. తమకంటూ ఒక సపరేట్ సేఫ్ సామ్రాజ్యాన్ని క్రియేట్ చేసుకోవాలి. కానీ ఈ స్టోరీలో ఒక పెద్ద ట్విస్ట్ ఉంది. ఇప్పటిదాకా మనం ఏమనుకుంటున్నాం? భారత్ అమెరికాకు జిగ్రీ దోస్త్ అని. క్వాడ్ లో ఉన్నాం, ఐ2యూ2 లో ఉన్నాం, టెక్ గ్రూపుల్లో ఉన్నామని తెగ సంబరపడ్డాం. కానీ ప్యాక్స్ సిలికా లిస్ట్ బయటికి రాగానే మన పేరు గల్లంత అయింది. మన పార్ట్నర్స్ అందరూ అందులో ఉన్నారు. మనం మాత్రం మిస్ అయ్యాం. ఇది అమెరికా మనకిస్తున్న సీక్రెట్ సిగ్నల్ అనుకోవాలా? అమెరికా కావాలనే మనల్ని సైడ్ చేస్తోందా? ఈరోజు మనం దీని గురించి డీప్ గా అనాలసిస్ చేద్దాం. 

అసలు మ్యాటర్ అర్థం కావాలంటే కొంచెం ఫ్లాష్ బ్యాక్ కి వెళ్దాం. నిన్ననే మన ప్రధాని మోడీ గారు డొనాల్డ్ ట్రంప్ ఫోన్ లో మాట్లాడుకున్నారు. మోడీ గారు ట్విట్టర్ లో నా ప్రియమైన మిత్రుడు అని ట్వీట్ చేశారు. అంతా కూల్ గానే ఉంది అనుకున్నాం. కానీ అమెరికా వైపు చూడండి. వాళ్ళ దగ్గర నుంచి పెద్దగా సౌండ్ లేదు. వాళ్ళ అంబాసిడర్ ఏదో మొక్కుబడిగా అవును వాళ్ళు మాట్లాడుకున్నారు అని చెప్పి ఊరుకున్నారు. వైట్ హౌస్ నుంచి ప్రెస్ మీట్ లేదు. హడావుడి లేదు. సరేలే ఏదో బిజినెస్ డీల్స్ కోసం రిలేషన్ బాగుంటుందిలే అనుకుంటున్న టైంలో ట్రంప్ పుండు మీద కారం చల్లినట్టు ఒక మాట వదిలారు. నేను భారత్ పాకిస్తాన్ మధ్య యుద్ధాన్ని ఆపాను. లక్షల మంది ప్రాణాలను కాపాడాను అని స్టేట్మెంట్ ఇచ్చారు. ఈ లాంగ్వేజ్ చూస్తేనే అర్థమవుతోంది. ఇది మనల్ని ఇరిటేట్ చేయడానికి నేనే బాస్ అని చూపించుకోవడానికి వాడుతున్నారని. ఈ గొడవ జరుగుతుండగానే అమెరికా టెక్ సిలికా కూటమిని లాంచ్ చేసింది. జపాన్, కొరియా, సింగపూర్, నెదర్లాండ్స్, యూకే, ఇజ్రాయిల్ లాంటి అన్నీ ఉన్నాయి. భారత్ తప్ప. అసలు ఈ ప్యాక్స్ సిలికా అంటే ఏంటి? ప్యాక్స్ అంటే లాటిన్ భాషలో శాంతి అని అర్థం. ఒకప్పుడు ప్యాక్స్ అమెరికానా అని ప్రపంచం మొత్తం అమెరికా గొడుగు కింద డెవలప్ అయింది కదా. ఇప్పుడు ప్యాక్స్ సిలికా అంటున్నారు. అంటే సిలికాన్ చిప్స్ గొడుగు కింద ప్రపంచం నడవాలన్నమాట. ప్లాన్ సింపుల్. అమెరికా తనకు నచ్చిన దోస్తులతో కలిసి సెమీ కండక్టర్లు, ఏఐ, గ్రీన్ ఎనర్జీ లాంటివి కంట్రోల్ చేసే ఒక నమ్మకమైన సిస్టం ని క్రియేట్ చేస్తోంది. రేపు పొద్దున చైనా లాంటి దేశం వచ్చి వేలు పెట్టకుండా మొత్తం సిస్టం ని లాక్ చేయడమే దీని ప్లాన్. సరే, భారత్ ను కాకుండా మిగతా వాళ్ళని ఎందుకు సెలెక్ట్ చేసుకున్నారు అన్న డౌట్ మీకు రావచ్చు. నిజం చెప్పాలంటే కొంచెం కష్టంగానే ఉంటుంది కానీ వెనక తప్పదు. ఈ గ్రూప్ లో ఉన్న ప్రతి దేశానికి ఒక స్పెషాలిటీ ఉంది. అమెరికా దగ్గర ఎన్వీడియా, ఓపెన్ ఏఐ లాంటి కంపెనీలు ఉన్నాయి. చిప్స్ చేయడానికి కావలసిన కెమికల్స్ జపాన్ దగ్గర ఉన్నాయి. ప్రపంచంలో ఎవరూ చేయలేనటువంటి మిషన్లు నెదర్లాండ్స్ దగ్గర ఉన్నాయి. సామ్సన్ లాంటి చిప్ కింగ్ సౌత్ కొరియా దగ్గర ఉంది. మ్యానుఫ్యాక్చరింగ్ ప్యాకేజింగ్ లో వాళ్ళే తోపులు. సింగపూర్ యూఏఈ ఫైనాన్స్ డేటా సెంటర్లకు అడ్డాగా మారాయి. ఆస్ట్రేలియా దగ్గర లిథియం, కోబాల్ట్ లాంటి రా మెటీరియల్స్ ఉన్నాయి. ఇప్పుడు అసలు ప్రశ్న. మరి భారత్ ఎక్కడ? చాలా మంది ఏం పర్లేదులే మనం అమెరికాతో సపరేట్ గా డీల్స్ చేసుకుంటున్నాం కదా. ఐసిఈటీ ఉంది కదా అని సర్ది చెప్పుకుంటున్నారు. కానీ గ్రౌండ్ రియాలిటీ ఏంటంటే ఇదంతా ఉట్టి ముచ్చట. లాభాలు పంచుకునే టైం వచ్చేసరికి భారత్ ను టేబుల్ నుంచి దూరం పెట్టారు. ఎందుకంటే ఈ రోజుకి మన దగ్గర కోర్ కెపాసిటీస్ లేవు. మన దగ్గర నెదర్లాండ్స్ లాంటి మిషన్లు లేవు. జపాన్ లాంటి కెమికల్స్ లేవు. మన ప్రైవేట్ కంపెనీలు ఇన్నేళ్లుగా ఈ ఫీల్డ్ లో పెద్దగా రీసెర్చ్ చేయలేదు. సింపుల్ గా చెప్పాలంటే మనం ఈ రోజుకు కూడా అమెరికాకు ఒక కస్టమర్ మాత్రమే. వాళ్ళకు మన మార్కెట్ కావాలి. మనం వాళ్ళ ఏఐ వాడాలి, డేటా ఇవ్వాలి, డబ్బులు ఇవ్వాలి అంతే. తప్ప మనం ప్రొడ్యూసర్స్ కాకూడదు. భారత్ ఇంకో చైనా లా మారడం వాళ్ళకి ఇష్టం లేదు. ఈ గ్రూప్ నెక్స్ట్ నాలుగేళ్ళలో ప్రపంచ ఎకానమీకి 15.7 ట్రిలియన్ డాలర్లను యాడ్ చేయబోతోంది. ఇది మన ఎకానమీ కంటే ఎన్నో రెట్లు ఎక్కువ. మనం ఇందులో జాయిన్ అవ్వకపోతే టెక్నాలజీ ఇన్వెస్ట్మెంట్ రేస్ లో వెనకబడిపోతాం. మరి మనకు ఏమైనా హోప్ ఉందా? ఒక చిన్న ఆశ ఏంటంటే ఈ లిస్ట్ ఇంకా ఓపెన్ గానే ఉంది. ఫ్యూచర్ లో మినరల్ సెక్యూరిటీ పార్ట్నర్షిప్ లో మనల్ని చేర్చుకున్నట్టు ఇందులో కూడా చేర్చుకోవచ్చు. ఒకవేళ అలా జరగకపోతే మనం చేతులు ముడుచుకుని కూర్చోవాలా? అస్సలు కుదరదు. భారత్ కి వేరే ఆప్షన్స్ ఉన్నాయి. మనం బ్రిక్స్ లో యాక్టివ్ గా ఉండొచ్చు. అంటే చైనా, రష్యాతో కలిసి. మనమే ఒక సొంత సిస్టం ని బిల్డ్ చేసుకోవచ్చు. లేదా ఫ్రాన్స్ లాంటి దేశాలతో దోస్తి కట్టొచ్చు. వాళ్ళు కూడా అమెరికాకు పూర్తిగా తలొగ్గరు కాబట్టి. లేదా మన యూపీఐ లాగా గ్లోబల్ సౌత్ కోసం మనమే ఒక కొత్త మోడల్ ని క్రియేట్ చేయొచ్చు. యూపీఐ దెబ్బకి వీసా, మాస్టర్ కార్డ్ వాళ్ళకి నిద్ర పట్టకుండా చేసినట్టే టెక్నాలజీలో కూడా మనం సొంత దారి వెతుక్కోవాలి. బహుశా అమెరికానే మనల్ని ఈ దారిలో వెళ్ళమని ఇన్ డైరెక్ట్ గా ఫోర్స్ చేస్తోందేమో. మనం గట్టిగా నిలబడితే రేపు అమెరికాకే తలనొప్పిగా మారి ఒక ప్యారలల్ సిస్టం ని మనం తయారు చేయొచ్చు. ఇది జియోపాలిటిక్స్ గేమ్. ఇక్కడ శాశ్వత మిత్రులు ఉండరు. శాశ్వత అవసరాలు మాత్రమే ఉంటాయి. ఇంత పవర్ఫుల్ గ్రూప్ నుంచి భారత్ మిస్ అవ్వడం అంటే అది జస్ట్ ఆశ్చర్యం మాత్రమే కాదు. ఒక డేంజర్ బెల్. ఇన్నేళ్లుగా మనం చైనాకి చెక్ పెట్టే ఒక స్ట్రాటజిక్ ప్లేయర్ అని టెక్నాలజీ హబ్ అని చెప్పుకుంటున్నాం. కానీ ఈ గ్రూప్ నుంచి ఫ్రాన్స్, జర్మనీ లాంటి పాత యూరోపియన్ దేశాలని అలాగే భారత్ ను పక్కన పెట్టడం చూస్తుంటే ప్రపంచం మారిపోతుందని అర్థమవుతోంది. జీ7 క్వాడ్ లాంటి పాత పద్ధతులు పోయి ఇప్పుడు చిన్న చిన్న పనికొచ్చే గ్రూపులు ఫామ్ అవుతున్నాయి. 19వ శతాబ్దంలో బొగ్గు సముద్రం ఉన్నవాడు రాజు. 20వ శతాబ్దంలో ఆయిల్, న్యూక్లియర్ పవర్ ఉన్నవాడు కింగ్. ఇప్పుడు 21వ శతాబ్దంలో సిలికాన్ ఎవడి దగ్గర ఉంటే వాడిదే రాజ్యం. పాక్ సిలికా టార్గెట్ ఏంటంటే ఈ సిలికాన్ మీద గుత్తాధిపత్యం సాధించడం. ఇది జస్ట్ బిజినెస్ డీల్ కాదు. 21వ శతాబ్దాన్ని ఎవరు నడపాలి అని డిసైడ్ చేసే ఒక పెద్ద స్కెచ్. ఈ గ్రూప్ లో లేని దేశాలు వేరే వాళ్ళు రాసిన రూల్స్ ఫాలో అవ్వాల్సిందే. తేడా చూడండి. వాళ్ళు 2 నానోమీటర్, 3 నానోమీటర్ చిప్స్ గురించి మాట్లాడుతుంటే మనం ఇంకా 28, 40 నానోమీటర్ల దగ్గరే కొట్టుకుంటున్నాం. ఏఐ విషయంలో కూడా మన దగ్గర ఓపెన్ ఏఐ, డీప్ మైండ్ లాంటి ల్యాబ్స్ లేవు. కఠినమైన నిజం ఏంటంటే వాళ్ళు మనల్ని ఏఐ క్రియేటర్స్ లా చూడట్లేదు  డేటా ఎంట్రీ చేసే కూలీల్లా చూస్తున్నారు. భారత్ ను పక్కన పెట్టడం వల్ల రేపు పొద్దున ఈ టెక్నాలజీ రూల్స్ ఎలా ఉండాలి, రేట్లు ఎలా ఉండాలి అనే విషయంలో మనకు ఎలాంటి వాయిస్ ఉండదు. ఇది చాలా రిస్క్ తో కూడుకున్న విషయం. 20వ శతాబ్దంలో అమెరికా డాలర్ ను, స్విఫ్ట్ సిస్టం ను వెపన్ లా వాడినట్టు రేపు ఏఐ ని కూడా ఆయుధంగా మార్చొచ్చు. అమెరికా తలుచుకుంటే మన కంపెనీలకు ఏఐ యాక్సెస్ కట్ చేయొచ్చు. అప్పుడు మన స్టార్టప్ లు రాత్రికి రాత్రే షెడ్ కి వెళ్ళిపోతాయి. ఇది మనకే కాదు, ఫ్రాన్స్, జర్మనీలను పక్కన పెట్టడం కూడా పెద్ద మ్యాటరే. యూరోప్ లో కూడా చీలికలు వస్తున్నాయి. అమెరికాకు ఇప్పుడు ఫ్రాన్స్, జర్మనీ లాంటి గవర్నమెంట్ చిక్కులు ఉన్న దేశాల కంటే యూకే ఇంటెలిజెన్స్, నెదర్లాండ్స్ టెక్నాలజీ, ఆసియా దేశాల స్పీడ్ మీద నమ్మకం ఎక్కువైంది. ఫ్రాన్స్ ఎప్పుడు మా దారి రహదారి అంటుంది. జర్మనీ ఏమో చైనా మీద బాగా డిపెండ్ అయిపోయింది. అందుకే అమెరికాకు వాళ్ళ మీద నమ్మకం పోయింది. బ్రస్సెల్స్ అంటే ఈయూ ను పక్కన పెట్టి డైరెక్ట్ గా లండన్ తో డీల్స్ పెట్టుకోవడం అంటే యూరోప్ ని వీక్ చేయడమే అమెరికా ప్లాన్. దీని రిజల్ట్ ఏంటో తెలుసా? రష్యా, భారత్, చైనా అంటే ఆర్ఐసి మళ్ళీ పుంజుకోవచ్చు. ఏసియా సమ్మిట్ లో మోడీ, జిన్పింగ్, పుతిన్ మీటింగ్ జరగొచ్చని టాక్ నడుస్తోంది. భారత్ కు చైనా అంటే పడకపోయినా అమెరికా చేస్తున్న ఈ అవమానం వల్ల న్యూ ఢిల్లీకి బీజింగ్ తో గొడవలు తగ్గించుకోక తప్పని పరిస్థితి వస్తోంది. అమెరికా మన ముఖం మీదే తలుపులు వేస్తే మన పక్కింట్లో ఉన్న ఇంకో టెక్నాలజీ బాస్ అయిన చైనాని మనం పూర్తిగా దూరం చేసుకోలేం కదా. ఇది చాలా డేంజర్ గేమ్. డిసెంబర్ 12, 2025న ఈ పాక్స్ సిలికా స్టార్ట్ అవుతుంది అంటే రెండో ప్రపంచ యుద్ధం తర్వాత ఉన్న పాత రోజులు పోయినట్టే. ఇప్పుడు ప్రపంచం టెక్నాలజీ పరంగా విడిపోతోంది. ఒకవైపు అమెరికా హైటెక్ గ్రూప్ ఇంకోవైపు చైనా గ్రూప్. మధ్యలో భారత్, బ్రెజిల్ లాంటి దేశాలు అటు ఇటు కాకుండా జోన్ సి లో వేలాడుతున్నాయి. పాక్స్ సిలికా అనేది జస్ట్ ఒక గ్రూప్ కాదు. అదొక పెద్ద అగాధం. వచ్చే పదేళ్ళల్లో భారత్ ముందున్న ఛాలెంజ్ ఏంటంటే ఆ అగాధం పూర్చలేనిదిగా మారకముందే మనం బ్రిడ్జ్ కట్టుకోవాలి. మనకు రెండే దారులు ఉన్నాయి. ఆ క్లబ్ లో చేరేంత దమ్ము మనమే సంపాదించుకోవాలి లేదా కొత్త సిలికాన్ సామ్రాజ్యానికి బానిసలుగా మారడానికి రెడీ అవ్వాలి. ఇది భారత్ స్ట్రాటజీకి అతి పెద్ద పరీక్ష. కానీ ఫైనల్ గా అసలు వాళ్ళకి మన మీద నమ్మకం ఎందుకు లేదు? ఆన్సర్ ఒక్కటే రష్యా. మనం రష్యాతో ఫ్రెండ్షిప్ కట్ చేసుకోకపోవడం అమెరికా కాలిలో ముళ్ళులా మారింది. లాజిక్ సింపుల్. అమెరికా మిసైల్స్ ని నడిపే చిప్స్ టెక్నాలజీని రష్యా హార్డ్వేర్ ఎస్400 సిస్టం వాడే దేశంతో షేర్ చేసుకోవడానికి ఇష్టపడదు. పాక్స్ సిలికా అంటేనే ట్రస్టెడ్ ఎకోసిస్టం. ఈ గొలుసులో ఒక్క లింక్ వీక్ గా ఉన్నా మొత్తం పోతుంది. రష్యాతో మనకున్న డిఫెన్స్ రిలేషన్ వల్ల అమెరికా డీప్ స్టేట్ మనల్ని నమ్మదగ్య పార్ట్నర్ లా కాకుండా ఇన్ఫర్మేషన్ లీక్ అయ్యే ఛాన్స్ ఉన్న దేశంలా చూస్తోంది. మీరేమంటారు? భారత్ ఇప్పటికీ అమెరికా మీద ఆధారపడాలా లేక మన దారి మనం చూసుకోవాలా?

. జై హింద్.

English Translation:

“Like Mallayya the boatman until the shore is reached, and a bald Mallayya once the shore is reached” — that’s what America’s behavior has become.

So what actually happened?

The United States, along with nine countries, sat down for a round-table meeting. The list included Japan, Australia, South Korea, the UK, Israel, and others. What’s happening there is no ordinary affair. It’s the world’s biggest deal on AI, semiconductors, and critical minerals. But at that table, India did not even get a chair. Pakistan doesn’t even deserve a mention — it has long been out of focus. Japan got a seat. Australia got a place. Why? Japan has chemicals. The Netherlands has extremely expensive chip-making machines. Australia has lithium.

So when so many countries are on that list, why is India missing? What do we supposedly lack that made them sideline us? This is not some tea-and-biscuits meeting. This is a feast worth nearly 16 trillion dollars. Invitations went to all our friends — except us.

The big question is: is America deliberately sidelining India? Is it talking friendship on the surface while cooking up a different plan behind the scenes? In the 21st century, whoever controls AI and critical minerals will be the boss of the world. Looking at things now, it’s becoming clear that Western countries have reached a common decision. America is creating a new gang — “Pax Siliconica.”

The target is crystal clear: break China’s grip on global supply chains and create a separate, secure empire of their own. But there’s a major twist. Until now, what did we believe? That India is America’s best friend. We are in QUAD, in I2U2, in tech groups — and we celebrated all that. But the moment the Pax Siliconica list came out, India’s name vanished. All our partners are in it. We are not.

Is this a secret signal from America? Is it intentionally pushing us aside? Let’s analyze this deeply today.

To understand the matter, let’s go into a short flashback. Just yesterday, our Prime Minister Modi spoke to Donald Trump on the phone. Modi tweeted, calling him “my dear friend.” Everything seemed fine. But look at the American side. There was hardly any noise. Their ambassador casually said, “Yes, they spoke,” and that was it. No White House press meet. No excitement.

Just when we thought relations were fine for business deals, Trump rubbed salt into the wound by saying: “I stopped a war between India and Pakistan. I saved lakhs of lives.” The language itself makes it clear — this was meant to irritate us and to project himself as the boss.

While this drama was unfolding, America launched the Tech Silicon alliance — including Japan, Korea, Singapore, the Netherlands, the UK, Israel, and others. India was excluded.

So what exactly is Pax Siliconica?

“Pax” in Latin means peace. Once upon a time, there was Pax Americana, under which the world developed beneath America’s umbrella. Now it’s Pax Siliconica — meaning the world should run under the umbrella of silicon chips.

The plan is simple. America, along with its chosen friends, wants to control semiconductors, AI, and green energy through a trusted system. The goal is to lock the system so that countries like China cannot interfere tomorrow.

Why were others selected and not India? The truth is uncomfortable but unavoidable. Every country in this group has a specific strength.

The US has NVIDIA and OpenAI.

Japan has chip-making chemicals.

The Netherlands has machines no one else in the world can make.

South Korea has Samsung, the chip king.

Singapore and the UAE are hubs for finance and data centers.

Australia has lithium and cobalt.

Now the real question — where is India?

Many people say, “It’s okay, we have separate deals with the US, we have iCET.” But the ground reality is that all this is just talk. When it came time to share real profits, India was pushed away from the table.

Why? Because today, we do not have core capabilities. We don’t have machines like the Netherlands. We don’t have chemicals like Japan. Our private companies haven’t done deep research in this field for decades. Simply put, even today, India is just a customer for America. They want our market. They want us to use their AI, give data, and pay money — that’s it. They don’t want us to become producers. America does not want India to become another China.

This group will add 15.7 trillion dollars to the global economy in the next four years — many times larger than our own economy. If we don’t join, we will fall behind in the technology investment race.

Is there any hope for India?

One small hope is that the list is still technically open. Just like we were included later in the Mineral Security Partnership, we might be included here too. But if that doesn’t happen, should we just sit quietly? Absolutely not.

India has other options.

We can be more active in BRICS — with China and Russia.

We can build our own system.

We can deepen ties with countries like France, which doesn’t fully bow to America.

Or we can create a new model for the Global South, just like UPI disrupted Visa and Mastercard.

Perhaps America itself is indirectly forcing us down this path. If India stands firm, tomorrow we could become a parallel system that even America finds troublesome.

This is geopolitics. There are no permanent friends — only permanent interests. India missing from such a powerful group is not just surprising, it’s a danger bell.

For years, we claimed we are a strategic counter to China and a tech hub. But seeing India, along with France and Germany, excluded shows how the world is changing. Old formats like G7 and QUAD are fading. Small, functional groups are replacing them.

In the 19th century, whoever had coal ruled.

In the 20th century, oil and nuclear power made kings.

In the 21st century, whoever controls silicon will rule.

Pax Siliconica is about monopolizing silicon. This is not just business. It’s about deciding who will run the 21st century. Countries outside this group will be forced to follow rules written by others.

Look at the contrast: they are talking about 2-nm and 3-nm chips, while we are still struggling with 28-nm and 40-nm. In AI, we don’t have labs like OpenAI or DeepMind. The harsh truth is that they don’t see India as an AI creator — they see us as data-entry labor.

By excluding India, tomorrow we will have no voice in deciding AI rules, pricing, or access. That’s extremely risky. Just as America weaponized the dollar and SWIFT in the 20th century, AI can be weaponized tomorrow. If America wants, it can cut AI access to Indian companies overnight — our startups would collapse instantly.

This exclusion also affects France and Germany. Europe itself is cracking. America now trusts the UK’s intelligence, the Netherlands’ technology, and Asia’s speed more than Europe’s bureaucratic governments. France insists on independence. Germany is deeply dependent on China. That’s why America is bypassing Brussels and dealing directly with London — to weaken Europe.

The result? Russia–India–China (RIC) could revive. There’s talk of Modi, Xi, and Putin meeting at an Asian summit. Even if India dislikes China, America’s humiliation may force New Delhi to reduce tensions with Beijing. If America shuts doors in our face, we can’t fully isolate the neighboring tech boss, China.

This is a dangerous game.

On December 12, 2025, when Pax Siliconica formally begins, the post–World War II order will truly end. The world is splitting technologically — one US-led high-tech bloc and one China-led bloc. Countries like India and Brazil are stuck in between.

Pax Siliconica is not just a group — it’s an abyss. India’s challenge in the next decade is to build a bridge before that abyss becomes impossible to cross. We have only two paths:

either earn our place in that club,

or accept becoming slaves to a new silicon empire.

This is the biggest test of India’s strategy.

So why don’t they trust us?

The answer is simple: Russia. Our refusal to cut ties with Russia has become a thorn in America’s side. The logic is simple — America will not share missile-grade chip technology with a country that uses Russian S-400 systems. Pax Siliconica is about a trusted ecosystem. One weak link can break the entire chain.

Because of our defense ties with Russia, America’s deep state sees India not as a fully trustworthy partner, but as a potential leakage risk.

So what do you think?

Should India continue to depend on America, or should we chart our own path?

Jai Hind.

हिंदी अनुवाद:

“जैसे किनारे तक पहुँचने तक मल्लय्या नाविक है, और किनारे पहुँचने के बाद बोडु मल्लय्या बन जाता है” — अमेरिका का व्यवहार कुछ ऐसा ही हो गया है।

तो असल में क्या हुआ?

संयुक्त राज्य अमेरिका और नौ अन्य देशों ने एक राउंड-टेबल मीटिंग की। इस सूची में जापान, ऑस्ट्रेलिया, दक्षिण कोरिया, यूके, इज़राइल और अन्य शामिल थे। वहां हो रहा काम सामान्य नहीं है। यह एआई, सेमीकंडक्टर और क्रिटिकल माइनरल्स पर दुनिया का सबसे बड़ा डील है। लेकिन उस टेबल पर भारत को एक भी कुर्सी नहीं मिली। पाकिस्तान का तो जिक्र ही नहीं; वह लंबे समय से फोकस से बाहर है। जापान को सीट मिली। ऑस्ट्रेलिया को जगह मिली। क्यों? जापान के पास केमिकल्स हैं। नीदरलैंड्स के पास बहुत महंगी चिप बनाने की मशीनें हैं। ऑस्ट्रेलिया के पास लिथियम है।

तो इतने देशों के बीच भारत का नाम क्यों नहीं है? ऐसा क्यों माना गया कि हमारे पास कुछ नहीं है? यह कोई छोटी बैठक नहीं है। यह लगभग 16 ट्रिलियन डॉलर का भोज है। हमारे सभी दोस्तों को निमंत्रण भेजा गया — केवल हमें छोड़कर।

बड़ा सवाल यह है: क्या अमेरिका जानबूझकर भारत को किनारे कर रहा है? क्या वह बाहरी तौर पर दोस्ती की बातें कर रहा है, लेकिन अंदर कोई अलग योजना बना रहा है? 21वीं सदी में, जिसके पास एआई और क्रिटिकल माइनरल्स होंगे, वही दुनिया का बॉस होगा। अब देखकर यह स्पष्ट हो रहा है कि पश्चिमी देशों ने एक साझा निर्णय ले लिया है। अमेरिका एक नई गठबंधन बना रहा है — “Pax Siliconica”।

इसका लक्ष्य साफ है: चीन की ग्लोबल सप्लाई चेन पर पकड़ तोड़ना और एक सुरक्षित, अलग साम्राज्य बनाना।

लेकिन इसमें एक बड़ा ट्विस्ट है। अब तक हमने क्या सोचा था? कि भारत अमेरिका का सबसे करीबी मित्र है। हम QUAD में हैं, I2U2 में हैं, टेक्नोलॉजी ग्रुप्स में हैं — और हम इसका जश्न मना रहे थे। लेकिन Pax Siliconica की लिस्ट आते ही भारत का नाम गायब हो गया। हमारे सभी पार्टनर्स उसमें हैं, लेकिन हम नहीं।

क्या यह अमेरिका का एक गुप्त संकेत है? क्या यह जानबूझकर हमें किनारे कर रहा है? आइए इसे गहराई से देखें।

मामले को समझने के लिए, थोड़ा फ्लैशबैक करते हैं। कल ही हमारे प्रधानमंत्री मोदी ने डोनाल्ड ट्रंप से फोन पर बात की। मोदी ने ट्विटर पर उन्हें “मेरे प्रिय मित्र” कहा। सब ठीक लग रहा था। लेकिन अमेरिकी पक्ष को देखें। वहां कोई खास शोर नहीं था। उनके एम्बेसडर ने बस औपचारिक रूप से कहा, “हां, उन्होंने बात की।” कोई व्हाइट हाउस प्रेस मीट नहीं। कोई उत्साह नहीं।

जब हम सोच रहे थे कि व्यापारिक संबंध अच्छे हैं, तभी ट्रंप ने एक बयान देकर घाव पर नमक छिड़क दिया:

"मैंने भारत और पाकिस्तान के बीच युद्ध को रोका। मैंने लाखों लोगों की जान बचाई।"

इस भाषा से ही स्पष्ट होता है कि यह हमें चिढ़ाने और खुद को बॉस दिखाने के लिए कहा गया था।

इस पूरी घटना के दौरान, अमेरिका ने Tech Silicon गठबंधन लॉन्च किया — जिसमें जापान, कोरिया, सिंगापुर, नीदरलैंड्स, यूके, इज़राइल शामिल हैं। भारत को शामिल नहीं किया गया।

तो Pax Siliconica है क्या?

“Pax” लैटिन में शांति का अर्थ है। एक समय था जब Pax Americana थी, जिसमें पूरी दुनिया अमेरिका की छत्रछाया में विकसित हुई। अब यह Pax Siliconica है — मतलब दुनिया सिलिकॉन चिप्स के नियंत्रण में चले।

योजना सरल है। अमेरिका और उसके चुने हुए मित्र मिलकर सेमीकंडक्टर, एआई और ग्रीन एनर्जी पर नियंत्रण रखना चाहते हैं। इसका उद्देश्य यह है कि चीन जैसे देश भविष्य में हस्तक्षेप न कर सकें।

बाकी देशों को क्यों चुना गया और भारत को क्यों नहीं? सच uncomfortable है लेकिन यह स्वीकार करना पड़ेगा। इस ग्रुप में हर देश की एक विशिष्ट ताकत है:

अमेरिका के पास NVIDIA और OpenAI जैसी कंपनियां हैं।

जापान के पास चिप बनाने के लिए जरूरी केमिकल्स हैं।

नीदरलैंड्स के पास मशीनें हैं जो दुनिया में कहीं और नहीं हैं।

साउथ कोरिया के पास Samsung जैसी चिप किंग कंपनियां हैं।

सिंगापुर और UAE वित्त और डेटा सेंटर हब हैं।

ऑस्ट्रेलिया के पास लिथियम और कोबाल्ट हैं।

अब असली सवाल — भारत कहां है?

कई लोग कहते हैं, “कोई बात नहीं, हमारे पास अमेरिका के साथ अलग डील्स हैं, iCET है।” लेकिन वास्तविकता यह है कि यह सब सिर्फ दिखावा है। जब वास्तविक लाभ बांटने का समय आया, तो भारत को किनारे कर दिया गया।

क्यों? क्योंकि आज हमारे पास कोर कैपेसिटी नहीं है। नीदरलैंड्स जैसी मशीनें नहीं हैं। जापान जैसी केमिकल्स नहीं हैं। हमारे निजी कंपनियों ने दशकों से इस फील्ड में गहरा रिसर्च नहीं किया। सीधे शब्दों में कहें, आज भी भारत अमेरिका के लिए सिर्फ एक ग्राहक है। उन्हें हमारी मार्केट चाहिए। हमें उनका AI इस्तेमाल करना है, डेटा देना है, पैसा देना है — बस। वे हमें निर्माता नहीं बनाना चाहते। अमेरिका नहीं चाहता कि भारत दूसरी चीन बने।

यह ग्रुप अगले चार वर्षों में ग्लोबल इकोनॉमी में 15.7 ट्रिलियन डॉलर जोड़ने वाला है — हमारे इकोनॉमी से कई गुना बड़ा। अगर हम शामिल नहीं हुए, तो हम टेक्नोलॉजी निवेश दौड़ में पीछे रह जाएंगे।

भारत के लिए कोई आशा है?

एक छोटी उम्मीद यह है कि लिस्ट अभी भी तकनीकी रूप से खुली है। जैसे हमें बाद में Mineral Security Partnership में शामिल किया गया, वैसे ही भविष्य में हमें इसमें भी शामिल किया जा सकता है। लेकिन अगर ऐसा नहीं हुआ, तो क्या हमें चुपचाप बैठना चाहिए? बिलकुल नहीं।

भारत के पास अन्य विकल्प हैं:

हम BRICS में सक्रिय हो सकते हैं — चीन और रूस के साथ।

हम अपनी खुद की प्रणाली बना सकते हैं।

हम फ्रांस जैसे देशों के साथ दोस्ती गहरा सकते हैं, जो पूरी तरह अमेरिका के अधीन नहीं हैं।

या हम Global South के लिए नया मॉडल क्रिएट कर सकते हैं, जैसे UPI ने Visa और Mastercard को चुनौती दी।

शायद अमेरिका ही हमें इस रास्ते पर अप्रत्यक्ष रूप से धकेल रहा है। अगर भारत मजबूत खड़ा होता है, तो कल हम एक पैरलल सिस्टम बन सकते हैं, जो अमेरिका के लिए भी परेशानी बन जाए।

यह जियोपॉलिटिक्स है। स्थायी मित्र नहीं होते — केवल स्थायी हित होते हैं। इतने शक्तिशाली ग्रुप में भारत का न होना सिर्फ आश्चर्यजनक नहीं है, यह खतरे की घंटी है।

कई वर्षों से हम दावा करते रहे कि हम चीन के खिलाफ एक स्ट्रैटेजिक प्लेयर हैं और टेक हब हैं। लेकिन फ्रांस और जर्मनी के साथ भारत को भी बाहर रखते हुए दिखता है कि दुनिया बदल रही है। पुराने प्लेटफॉर्म जैसे G7 और QUAD खत्म हो रहे हैं। छोटे, कामकाजी ग्रुप्स बन रहे हैं।

19वीं सदी में, जिसके पास कोयला था, वही राजा था।

20वीं सदी में, तेल और न्यूक्लियर पॉवर वाले राजा थे।

21वीं सदी में, जिसके पास सिलिकॉन होगा, वही राज करेगा।

Pax Siliconica का मतलब सिलिकॉन पर मोनोपॉली है। यह सिर्फ बिजनेस नहीं, यह तय करना है कि 21वीं सदी कौन चलाएगा। इस ग्रुप के बाहर वाले देशों को दूसरों द्वारा लिखे गए नियम मानने होंगे।

तुलना देखिए: वे 2-nm और 3-nm चिप्स की बात कर रहे हैं, जबकि हम अभी भी 28-nm और 40-nm में फंसे हैं। एआई में, हमारे पास OpenAI या DeepMind जैसी लैब्स नहीं हैं। कठोर सच्चाई यह है कि वे हमें AI क्रिएटर नहीं, बल्कि डेटा एंट्री लेबर के रूप में देखते हैं।

भारत को बाहर करने से, कल हमारे पास AI नियम, मूल्य और एक्सेस तय करने की कोई आवाज़ नहीं होगी। यह बहुत बड़ा जोखिम है। जैसे अमेरिका ने 20वीं सदी में डॉलर और SWIFT को हथियार बना दिया, वैसे ही AI को भी हथियार बनाया जा सकता है। अगर अमेरिका चाहे, तो भारतीय कंपनियों के AI एक्सेस को तुरंत बंद कर सकता है — हमारे स्टार्टअप्स रातों-रात बंद हो जाएंगे।

यह बहिष्कार फ्रांस और जर्मनी को भी प्रभावित करता है। यूरोप में भी दरारें पड़ रही हैं। अमेरिका अब यूके की इंटेलिजेंस, नीदरलैंड्स की टेक्नोलॉजी और एशिया की स्पीड पर यूरोपीय सरकारों की तुलना में अधिक भरोसा करता है। फ्रांस हमेशा स्वतंत्र रहना चाहता है। जर्मनी चीन पर बहुत निर्भर हो गया है। इसलिए अमेरिका सीधे लंदन के साथ डील कर रहा है — यूरोप को कमजोर करने के लिए।

परिणाम? Russia–India–China (RIC) फिर सक्रिय हो सकता है। एशियाई समिट में मोदी, शी और पुतिन की मुलाकात की संभावना है। भारत को भले ही चीन पसंद न हो, अमेरिका द्वारा अपमानित किए जाने से नई दिल्ली को बीजिंग के साथ तनाव कम करना पड़ेगा। अगर अमेरिका हमारे सामने दरवाजे बंद कर देता है, तो हम पड़ोसी टेक्नोलॉजी बॉस चीन को पूरी तरह दूर नहीं रख सकते।

यह एक खतरनाक खेल है।

12 दिसंबर 2025 को जब Pax Siliconica शुरू होगा, तो द्वितीय विश्व युद्ध के बाद की पुरानी व्यवस्था पूरी तरह समाप्त हो जाएगी। दुनिया तकनीकी रूप से दो हिस्सों में बंट रही है — एक US-लीडेड हाई-टेक ब्लॉक और एक चीन-लीडेड ब्लॉक। भारत और ब्राज़ील जैसे देश बीच में फंसे हैं।

Pax Siliconica सिर्फ एक ग्रुप नहीं — यह एक खाई है। अगले दशक में भारत की चुनौती यह है कि उस खाई को पार करने से पहले पुल बनाना। हमारे पास केवल दो रास्ते हैं:

1. उस क्लब में अपनी जगह कमाना,

2. या नई सिलिकॉन साम्राज्य का गुलाम बनने के लिए तैयार होना।

यह भारत की रणनीति की सबसे बड़ी परीक्षा है।

तो आखिर उन्हें हम पर भरोसा क्यों नहीं है?

जवाब साफ है: रूस। रूस के साथ हमारे रिश्ते को काटने में असमर्थ होना अमेरिका के लिए कांटे की तरह बन गया है। तर्क सरल है — अमेरिका मिसाइल-ग्रेड चिप तकनीक को ऐसे देश के साथ साझा नहीं करेगा जो रूस के S-400 सिस्टम का उपयोग करता है। Pax Siliconica एक विश्वसनीय इकोसिस्टम है। एक कमजोर लिंक पूरी चेन को तोड़ सकता है।

रूस के साथ हमारी रक्षा संबंधों के कारण, अमेरिका की डीप स्टेट हमें पूरी तरह भरोसेमंद पार्टनर नहीं बल्कि इन्फॉर्मेशन लीक की संभावना वाला देश समझ रही है।

तो आप क्या कहते हैं?

क्या भारत अभी भी अमेरिका पर निर्भर रहे, या अपनी राह खुद चुने?

जय हिंद।