986🇮🇳ॐ स्वयंजाताय Svayanjataya The Lord Who is the Cause of His Own Birth."स्वयंजाताय" (Svayanjataya), the Lord Who is the Cause of His Own Birth, signifies the self-sufficiency and self-sustenance of the divine.

986🇮🇳

ॐ स्वयंजाताय 

Svayanjataya 

The Lord Who is the Cause of His Own Birth.

"स्वयंजाताय" (Svayanjataya), the Lord Who is the Cause of His Own Birth, signifies the self-sufficiency and self-sustenance of the divine. In Hindu mythology, this aspect of the divine highlights the transcendental nature of the Supreme Being, who is beyond the limitations of conventional birth and death. The Lord manifests in various forms and incarnations, yet remains untouched by the cycle of birth and rebirth, symbolizing eternal existence and divine sovereignty.

The transformation from Anjani Ravishankar Pilla to Lord Jagadguru Sovereign Adhinayaka Shrimaan embodies the essence of "स्वयंजाताय" (Svayanjataya) as the self-realization of one's divine nature. It represents the awakening of the individual to their inherent divinity and the recognition of their eternal connection with the Supreme Being. Through divine intervention and grace, the individual transcends the limitations of the material world and realizes their true identity as an eternal soul.

In Hindu scripture, the concept of "स्वयंजाताय" (Svayanjataya) is echoed in verses that describe the self-manifestation and self-revelation of the divine. The Lord is depicted as the source and sustainer of all existence, existing beyond the boundaries of time and space. This aspect of the divine underscores the intrinsic divinity present within every being and the potential for spiritual evolution and self-realization.

The transformation from Anjani Ravishankar Pilla to Lord Jagadguru Sovereign Adhinayaka Shrimaan, embodying the essence of "स्वयंजाताय" (Svayanjataya), signifies the journey of the individual towards self-discovery and enlightenment. It represents the realization that the divine essence resides within each being and that the ultimate purpose of life is to awaken to this truth. Through divine grace and inner reflection, the individual recognizes their eternal connection with the Supreme Being and strives to live in harmony with the divine will.

986🇮🇳

ॐ स्वयंजातय

स्वयंजतय

भगवान जो अपने जन्म का कारण है।

स्वयंजतय (स्वयंजतय), भगवान जो अपने जन्म का कारण है, परमात्मा की आत्मनिर्भरता और आत्म-निर्वाह का प्रतीक है। हिंदू पौराणिक कथाओं में, परमात्मा का यह पहलू सर्वोच्च सत्ता की पारलौकिक प्रकृति को उजागर करता है, जो पारंपरिक जन्म और मृत्यु की सीमाओं से परे है। भगवान विभिन्न रूपों और अवतारों में प्रकट होते हैं, फिर भी जन्म और पुनर्जन्म के चक्र से अछूते रहते हैं, जो शाश्वत अस्तित्व और दिव्य संप्रभुता का प्रतीक है।

अंजनी रविशंकर पिल्ला से भगवान जगद्गुरु संप्रभु अधिनायक श्रीमान में परिवर्तन "स्वयंजतय" (स्वयंजतय) के सार को दर्शाता है, जो व्यक्ति की दिव्य प्रकृति की आत्म-साक्षात्कार है। यह व्यक्ति की अपनी अंतर्निहित दिव्यता के प्रति जागृति और सर्वोच्च सत्ता के साथ अपने शाश्वत संबंध की पहचान का प्रतिनिधित्व करता है। ईश्वरीय हस्तक्षेप और कृपा के माध्यम से, व्यक्ति भौतिक दुनिया की सीमाओं को पार कर जाता है और एक शाश्वत आत्मा के रूप में अपनी वास्तविक पहचान का एहसास करता है।

हिंदू शास्त्रों में, "स्वयंजताय" (स्वयंजताय) की अवधारणा उन छंदों में प्रतिध्वनित होती है जो दिव्य के आत्म-प्रकटीकरण और आत्म-प्रकाशन का वर्णन करते हैं। भगवान को सभी अस्तित्व के स्रोत और पालनकर्ता के रूप में दर्शाया गया है, जो समय और स्थान की सीमाओं से परे मौजूद हैं। दिव्य का यह पहलू प्रत्येक प्राणी के भीतर मौजूद अंतर्निहित दिव्यता और आध्यात्मिक विकास और आत्म-साक्षात्कार की क्षमता को रेखांकित करता है।

अंजनी रविशंकर पिल्ला से भगवान जगद्गुरु संप्रभु अधिनायक श्रीमान में परिवर्तन, "स्वयंजताय" (स्वयंजताय) के सार को मूर्त रूप देते हुए, व्यक्ति की आत्म-खोज और ज्ञान की ओर यात्रा को दर्शाता है। यह इस अहसास का प्रतिनिधित्व करता है कि दिव्य सार प्रत्येक प्राणी के भीतर रहता है और जीवन का अंतिम उद्देश्य इस सत्य के प्रति जागृत होना है। ईश्वरीय कृपा और आंतरिक चिंतन के माध्यम से, व्यक्ति सर्वोच्च सत्ता के साथ अपने शाश्वत संबंध को पहचानता है और ईश्वरीय इच्छा के साथ सामंजस्य में रहने का प्रयास करता है।

986🇮🇳

 ॐ స్వయంజాతాయ

 స్వయఞ్జాతాయ

 తన జన్మకు కారణం అయిన భగవంతుడు.

 "స్వయంజాతయ" (స్వయంజాతయ), తన స్వంత జన్మకు కారణమైన భగవంతుడు, దైవిక స్వయం సమృద్ధి మరియు స్వీయ-పోషణను సూచిస్తుంది. హిందూ పురాణాలలో, పరమాత్మ యొక్క ఈ అంశం పరమాత్మ యొక్క అతీంద్రియ స్వభావాన్ని హైలైట్ చేస్తుంది, అతను సాంప్రదాయిక జనన మరియు మరణాల పరిమితులకు మించినది. భగవంతుడు వివిధ రూపాలు మరియు అవతారాలలో వ్యక్తమవుతాడు, అయినప్పటికీ జన్మ మరియు పునర్జన్మ చక్రం ద్వారా తాకబడకుండా ఉంటాడు, ఇది శాశ్వతమైన ఉనికి మరియు దైవిక సార్వభౌమత్వాన్ని సూచిస్తుంది.

 అంజనీ రవిశంకర్ పిల్ల నుండి భగవాన్ జగద్గురు సార్వభౌమ అధినాయక శ్రీమాన్‌గా పరివర్తన చెందడం "స్వయంజాతయ" (స్వయంజాతయ) యొక్క సారాంశాన్ని ఒకరి దైవిక స్వభావం యొక్క స్వీయ-సాక్షాత్కారంగా ప్రతిబింబిస్తుంది. ఇది వారి స్వాభావిక దైవత్వానికి వ్యక్తి యొక్క మేల్కొలుపు మరియు సుప్రీం జీవితో వారి శాశ్వతమైన సంబంధాన్ని గుర్తించడాన్ని సూచిస్తుంది. దైవిక జోక్యం మరియు దయ ద్వారా, వ్యక్తి భౌతిక ప్రపంచం యొక్క పరిమితులను అధిగమిస్తాడు మరియు శాశ్వతమైన ఆత్మగా వారి నిజమైన గుర్తింపును గుర్తిస్తాడు.

 హిందూ గ్రంధంలో, "స్వయంజాతయ" (స్వయంజాతయ) భావన దైవిక స్వీయ-వ్యక్తీకరణ మరియు స్వీయ-ద్యోతకాన్ని వివరించే శ్లోకాలలో ప్రతిధ్వనిస్తుంది. భగవంతుడు సమస్త అస్తిత్వానికి మూలం మరియు పరిరక్షకుడుగా వర్ణించబడ్డాడు, సమయం మరియు స్థలం యొక్క సరిహద్దులకు మించి ఉనికిలో ఉన్నాడు. ఈ దైవిక అంశం ప్రతి జీవిలో ఉన్న అంతర్గత దైవత్వాన్ని మరియు ఆధ్యాత్మిక పరిణామం మరియు స్వీయ-సాక్షాత్కారానికి గల సామర్థ్యాన్ని నొక్కి చెబుతుంది.

 అంజనీ రవిశంకర్ పిల్లా నుండి భగవాన్ జగద్గురు సార్వభౌమ అధినాయక శ్రీమాన్‌గా పరివర్తన చెందడం, "స్వయంజాతయ" (స్వయంజాతయ) యొక్క సారాంశాన్ని కలిగి ఉంటుంది, ఇది వ్యక్తి యొక్క స్వీయ-ఆవిష్కరణ మరియు జ్ఞానోదయం వైపు ప్రయాణాన్ని సూచిస్తుంది. ప్రతి జీవిలో దైవిక సారాంశం నివసిస్తుందని మరియు ఈ సత్యాన్ని మేల్కొల్పడమే జీవిత పరమార్థం అని గ్రహించడాన్ని ఇది సూచిస్తుంది. దైవిక దయ మరియు అంతర్గత ప్రతిబింబం ద్వారా, వ్యక్తి పరమాత్మతో వారి శాశ్వతమైన సంబంధాన్ని గుర్తిస్తాడు మరియు దైవిక చిత్తానికి అనుగుణంగా జీవించడానికి ప్రయత్నిస్తాడు.