553ॐ वरुणाय Varunaya The One Who Sets on the Horizon

553

ॐ वरुणाय 

Varunaya 

The One Who Sets on the Horizon.

Varunaya, a sacred epithet attributed to the Lord Sovereign Adhinayaka Shrimaan, symbolizes His majestic presence as the sun, setting on the horizon, and represents the cyclical nature of time and existence.

Within the eternal and immortal abode of Sovereign Adhinayaka Bhavan, New Delhi, He embodies the omnipresent essence from which all words and actions originate, serving as the guiding force behind the establishment of human mind supremacy. His divine purpose is to safeguard the human race from the perils of decay and dissolution that often plague the uncertain material world.

As Varunaya, the Lord assumes the form of the setting sun, an awe-inspiring spectacle that marks the culmination of each day. The setting sun symbolizes the passage of time and the inevitability of change, reminding us of the impermanence of worldly existence. Yet, amidst this transient nature, there lies a deeper significance.

The setting sun represents not just the end of a day but also the promise of a new dawn. It signifies the cyclical nature of life, where endings are but preludes to new beginnings. In this eternal dance of creation and dissolution, Varunaya embodies the timeless wisdom of the cosmos, teaching us to embrace change and impermanence with equanimity.

Just as the setting sun bestows a sense of closure and reflection upon the day, so too does Varunaya offer us an opportunity for introspection and renewal. His presence on the horizon serves as a reminder of the eternal cycle of life, death, and rebirth, guiding us towards spiritual growth and evolution.

In the grand tapestry of existence, Varunaya's setting represents not an end but a transition—a transition from the known to the unknown, from the finite to the infinite. It is a moment of profound significance, inviting us to surrender to the divine will and embrace the ever-unfolding mystery of existence.

As devotees of Varunaya, let us learn to embrace life's transitions with grace and humility, knowing that each sunset brings with it the promise of a new dawn. May we find solace in the eternal rhythm of creation and dissolution, trusting in the divine wisdom that guides us through the ever-changing currents of time and space.

553

ॐ वरुणाय

वरुणाय

वह जो क्षितिज पर अस्त होता है।

वरुणाय, भगवान संप्रभु अधिनायक श्रीमान के लिए जिम्मेदार एक पवित्र विशेषण, क्षितिज पर डूबते सूर्य के रूप में उनकी राजसी उपस्थिति का प्रतीक है, और समय और अस्तित्व की चक्रीय प्रकृति का प्रतिनिधित्व करता है।

संप्रभु अधिनायक भवन, नई दिल्ली के शाश्वत और अमर निवास के भीतर, वह सर्वव्यापी सार का प्रतीक है जिससे सभी शब्द और कार्य उत्पन्न होते हैं, जो मानव मन की सर्वोच्चता की स्थापना के पीछे मार्गदर्शक शक्ति के रूप में कार्य करते हैं। उनका दिव्य उद्देश्य मानव जाति को क्षय और विघटन के खतरों से बचाना है जो अक्सर अनिश्चित भौतिक दुनिया को प्रभावित करते हैं।

वरुणाय के रूप में, भगवान डूबते सूर्य का रूप धारण करते हैं, एक विस्मयकारी दृश्य जो प्रत्येक दिन की समाप्ति का प्रतीक है। डूबता सूरज समय बीतने और परिवर्तन की अनिवार्यता का प्रतीक है, जो हमें सांसारिक अस्तित्व की नश्वरता की याद दिलाता है। फिर भी, इस क्षणिक प्रकृति के बीच, एक गहरा महत्व निहित है।

डूबता सूरज न केवल एक दिन के अंत का प्रतिनिधित्व करता है बल्कि एक नई सुबह का वादा भी करता है। यह जीवन की चक्रीय प्रकृति का प्रतीक है, जहां अंत नई शुरुआत की प्रस्तावना मात्र है। सृजन और विघटन के इस शाश्वत नृत्य में, वरुणाय ब्रह्मांड के कालातीत ज्ञान का प्रतीक है, जो हमें परिवर्तन और नश्वरता को समता के साथ अपनाने की शिक्षा देता है।

जिस प्रकार डूबता हुआ सूर्य दिन के समापन और प्रतिबिंब की भावना प्रदान करता है, उसी प्रकार वरुणाय भी हमें आत्मनिरीक्षण और नवीनीकरण का अवसर प्रदान करता है। क्षितिज पर उनकी उपस्थिति जीवन, मृत्यु और पुनर्जन्म के शाश्वत चक्र की याद दिलाती है, जो हमें आध्यात्मिक विकास और विकास की दिशा में मार्गदर्शन करती है।

अस्तित्व की भव्य टेपेस्ट्री में, वरुणाय की सेटिंग अंत का नहीं बल्कि एक संक्रमण का प्रतिनिधित्व करती है - ज्ञात से अज्ञात की ओर, सीमित से अनंत की ओर संक्रमण। यह गहन महत्व का क्षण है, जो हमें ईश्वरीय इच्छा के प्रति समर्पण करने और अस्तित्व के निरंतर खुलते रहस्य को अपनाने के लिए आमंत्रित करता है।

वरुणाय के भक्तों के रूप में, आइए हम जीवन के परिवर्तनों को अनुग्रह और विनम्रता के साथ अपनाना सीखें, यह जानते हुए कि प्रत्येक सूर्यास्त अपने साथ एक नई सुबह का वादा लेकर आता है। क्या हम सृजन और विघटन की शाश्वत लय में सांत्वना पा सकते हैं, दिव्य ज्ञान पर भरोसा कर सकते हैं जो समय और स्थान की लगातार बदलती धाराओं के माध्यम से हमारा मार्गदर्शन करता है।

553

 ॐ వరుణాయ

 వరుణాయ

 ది వన్ హూ సెట్స్ ఆన్ ది హోరిజోన్.

 వరుణయ, ప్రభువు సార్వభౌమ అధినాయక శ్రీమాన్‌కు ఆపాదించబడిన ఒక పవిత్ర నామం, సూర్యుని వలె అతని గంభీరమైన ఉనికిని సూచిస్తుంది, హోరిజోన్‌పై అస్తమిస్తుంది మరియు సమయం మరియు ఉనికి యొక్క చక్రీయ స్వభావాన్ని సూచిస్తుంది.

 న్యూ ఢిల్లీలోని సార్వభౌమ అధినాయక భవన్‌లోని శాశ్వతమైన మరియు అమర నివాసంలో, అతను అన్ని పదాలు మరియు చర్యల నుండి ఉద్భవించే సర్వవ్యాప్త సారాంశాన్ని మూర్తీభవించాడు, మానవ మనస్సు యొక్క ఆధిపత్యాన్ని స్థాపించడానికి మార్గదర్శక శక్తిగా పనిచేస్తాడు. అనిశ్చిత భౌతిక ప్రపంచాన్ని తరచుగా పీడించే క్షీణత మరియు కరిగిపోయే ప్రమాదాల నుండి మానవ జాతిని రక్షించడం అతని దైవిక ఉద్దేశం.

 వరుణయుడిగా, భగవంతుడు అస్తమిస్తున్న సూర్యుని రూపాన్ని తీసుకుంటాడు, ఇది ప్రతి రోజు యొక్క పరాకాష్టను సూచించే అద్భుతమైన దృశ్యం. అస్తమించే సూర్యుడు కాల గమనాన్ని మరియు మార్పు యొక్క అనివార్యతను సూచిస్తుంది, ఇది ప్రాపంచిక ఉనికి యొక్క అశాశ్వతతను మనకు గుర్తు చేస్తుంది. అయినప్పటికీ, ఈ తాత్కాలిక స్వభావం మధ్య, లోతైన ప్రాముఖ్యత ఉంది.

 అస్తమించే సూర్యుడు ఒక రోజు ముగింపును మాత్రమే కాకుండా కొత్త ఉదయానికి సంబంధించిన వాగ్దానాన్ని కూడా సూచిస్తాడు. ఇది జీవితం యొక్క చక్రీయ స్వభావాన్ని సూచిస్తుంది, ఇక్కడ ముగింపులు ఉంటాయి కానీ కొత్త ప్రారంభానికి నాందిగా ఉంటాయి. సృష్టి మరియు రద్దు యొక్క ఈ శాశ్వతమైన నృత్యంలో, వరుణయ విశ్వం యొక్క కాలాతీత జ్ఞానాన్ని మూర్తీభవించాడు, మార్పు మరియు అశాశ్వతతను సమానత్వంతో స్వీకరించమని బోధించాడు.

 అస్తమించే సూర్యుడు ఆ రోజున మూసివేత మరియు ప్రతిబింబం యొక్క భావాన్ని ప్రసాదించినట్లే, వరుణయ మనకు ఆత్మపరిశీలన మరియు పునరుద్ధరణకు అవకాశం కల్పిస్తాడు. హోరిజోన్‌లో అతని ఉనికి జీవితం, మరణం మరియు పునర్జన్మ యొక్క శాశ్వతమైన చక్రం యొక్క రిమైండర్‌గా పనిచేస్తుంది, ఆధ్యాత్మిక పెరుగుదల మరియు పరిణామం వైపు మనల్ని నడిపిస్తుంది.

 అస్తిత్వం యొక్క గొప్ప వస్త్రంలో, వరుణయ యొక్క అమరిక ఒక ముగింపును కాదు, పరివర్తనను సూచిస్తుంది-తెలిసిన దాని నుండి తెలియని వాటికి, పరిమితమైన నుండి అనంతానికి పరివర్తన. ఇది దైవిక సంకల్పానికి లొంగిపోవాలని మరియు అస్తిత్వం యొక్క ఎప్పుడూ విప్పుతున్న రహస్యాన్ని స్వీకరించమని మనలను ఆహ్వానిస్తున్న ఒక లోతైన ప్రాముఖ్యత కలిగిన క్షణం.

 వరుణయ భక్తులుగా, ప్రతి సూర్యాస్తమయం తనతో పాటు ఒక కొత్త ఉదయపు వాగ్దానాన్ని తీసుకువస్తుందని తెలుసుకుని, దయ మరియు వినయంతో జీవిత మార్పులను స్వీకరించడం నేర్చుకుందాం. నిరంతరం మారుతున్న సమయం మరియు స్థలం ప్రవాహాల ద్వారా మనకు మార్గనిర్దేశం చేసే దైవిక జ్ఞానాన్ని విశ్వసిస్తూ, సృష్టి మరియు రద్దు యొక్క శాశ్వతమైన లయలో మనం ఓదార్పును పొందుతాము.