వేదాల్లో కాలం:
1. సమయానికి దేవత్వం:
వేదాల ప్రకారం, కాలం ఓ మహత్తర శక్తి, అది సృష్టి, స్థితి, లయ ప్రక్రియలను నియంత్రిస్తుంది. ఇది బ్రహ్మం యొక్క ఒక రూపంగా భావించబడుతుంది.
2. త్రికాలమానం:
కాలం మూడు భాగాలుగా విభజించబడింది:
భూతం (గతం)
వర్తమానం (ప్రస్తుతం)
భవిష్యత్ (భవిష్యత్తు)
వీటన్నింటినీ కలిపే శక్తిగా కాలాన్ని పరిగణిస్తారు.
3. కాలచక్రం:
కాలం చక్రం (సంసార చక్రం) అనే భావన ద్వారా కాలం నిరంతరమైన మరియు చక్రాకారమైనదిగా వర్ణించబడుతుంది. ఇది పునర్జన్మల శృంఖలంలో జీవులను పట్టి ఉంచుతుంది.
4. కర్మ మరియు కాలం:
వేదాల ప్రకారం, సమయాన్ని వ్యక్తి కర్మల ఫలితాలను అనుభవించే సాధనంగా పరిగణిస్తారు. కాలం అనేది కర్మానుసారం ఫలితాలను అందించే మాధ్యమంగా ఉంటుంది.
5. కాలం యొక్క అంతిమ స్వభావం:
వేదాలు మరియు ఉపనిషత్తులు కాలాన్ని పరబ్రహ్మస్వరూపంగా భావిస్తాయి. ఇది ఆది, అంతం లేని శక్తి, దానికి భౌతిక ప్రపంచాన్ని మించిపోయిన గుణములున్నాయి.
ప్రాముఖ్యమైన వేద శ్లోకాలు:
భగవద్గీతలో:
కృష్ణుడు అర్జునుడికి "కాలోఽస్మి" (నేను కాలం) అని చెప్పడం ద్వారా కాలం సర్వనాశన శక్తి మరియు ధర్మాన్ని స్థాపించే సాధనమని సూచిస్తాడు.
(భగవద్గీత, 11.32)
ఋగ్వేదం:
ఋగ్వేదం కాలాన్ని విశ్వాన్ని నిర్వహించే శక్తిగా గుర్తిస్తుంది.
"కాళః సర్వం భవతి" (కాలమే అన్ని).
తాత్విక దృష్టికోణం:
కాలం అనేది మానవ జీవితాన్ని పరిమితం చేయటానికి మాత్రమే కాకుండా, అది వ్యక్తి ఆత్మసాక్షాత్కారం పొందే సాధనంగా కూడా పనిచేస్తుంది. వేద ప్రోక్తం ప్రకారం, కాలాన్ని సమయపాలనకు మాత్రమే కాకుండా, జీవిత తాత్వికార్థాన్ని గ్రహించడానికి ఉపయోగించాలి.
సారాంశం:
కాలం వేద ప్రోక్తం అంటే కాలం వేదాలలో సర్వోన్నత శక్తిగా, విశ్వం యొక్క నియంతగా, మరియు ఆధ్యాత్మిక ప్రయాణంలో ఒక సాధనంగా భావించబడినది.
No comments:
Post a Comment