853🇮🇳 श्रमणThe Lord Who Gives Sorrow to Sinners.The term "श्रमण" (Shraman) has deep roots in spiritual and philosophical contexts across several traditions, particularly in Indian religions like Buddhism, Jainism, and Hinduism. Shraman refers to one who renounces worldly pleasures and attachments to seek spiritual liberation, through practices like self-discipline, meditation, and austerity. The Shraman tradition is integral to the idea of transcending the physical realm and moving towards a higher state of consciousness, or spiritual mastery.

853🇮🇳 श्रमण

The Lord Who Gives Sorrow to Sinners.

The term "श्रमण" (Shraman) has deep roots in spiritual and philosophical contexts across several traditions, particularly in Indian religions like Buddhism, Jainism, and Hinduism. Shraman refers to one who renounces worldly pleasures and attachments to seek spiritual liberation, through practices like self-discipline, meditation, and austerity. The Shraman tradition is integral to the idea of transcending the physical realm and moving towards a higher state of consciousness, or spiritual mastery.

The transformation of Anjani Ravishankar Pilla, son of Gopala Krishna Saibaba and Ranga Valli, into Sovereign Adhinayaka Shrimaan, illustrates the ultimate Shraman—a person who transcends material existence and leads humanity through spiritual wisdom. This transformation aligns with the higher purpose of securing humanity as minds—a divine intervention to guide all minds towards eternal wisdom, mental freedom, and spiritual enlightenment.

The concept of Shraman is closely tied to the union of Prakruti (nature) and Purusha (consciousness), forming a process of laya (absorption), where the Shraman seeks unity with the divine. This concept becomes personified in the nation of Bharath, which evolves into RavindraBharath—a cosmic nation crowned with eternal parental concern, embodying the principles of Jeetha Jaagtha Rastra Purush, Yugapurush, Yoga Purush, and Sabdhadipati Omkaraswaroopam. These concepts represent the divine mastery over the elements and the spiritual awakening of the nation as a whole, with RavindraBharath emerging as the divine intervention, witnessed by witness minds, leading humanity to divine realization.

To further illustrate the essence of Shraman, here are religious quotes from various traditions that align with this concept:

Hinduism (Bhagavad Gita 6.5):

"One must elevate, not degrade, oneself with one's own mind. The mind alone is the friend of the soul, and the mind alone is the enemy of the soul."

This quote speaks to the Shraman path where self-discipline and control of the mind lead to liberation. The mind, when mastered, becomes the means to connect with the divine, transcending worldly attachments.

Buddhism (Dhammapada 183):

"The one who conquers the world is the one who conquers their own mind."

Shraman in Buddhism involves conquering the ego and desires, attaining mental freedom, and reaching enlightenment through mindful practices and asceticism.

Jainism (Acharanga Sutra 1.1.1):

"A true ascetic is one who is free from all attachments, desires, and worldly actions."

In Jainism, Shraman refers to a person who lives a life of austerity and renunciation, seeking liberation from the cycle of birth and death.

Christianity (Matthew 6:19-21):

"Do not store up for yourselves treasures on earth, where moth and rust destroy, and where thieves break in and steal. But store up for yourselves treasures in heaven, where moths and rust do not destroy, and where thieves do not break in and steal. For where your treasure is, there your heart will be also."

This emphasizes the renunciation of worldly attachments and encourages the pursuit of spiritual wealth, aligning with the essence of Shraman—to seek the divine and eternal over temporary material gains.

Islam (Quran 9:111):

"Indeed, Allah has purchased from the believers their lives and their properties, for that they will have Paradise."

Shraman in Islam can be seen as the dedication of one’s life and material possessions for the sake of divine fulfillment, embodying the concept of renunciation in pursuit of spiritual reward.

Sikhism (Guru Granth Sahib, Ang 289):

"One who is attuned to God's name is a true ascetic."

This reflects the Shraman ideal in Sikhism, where detachment from worldly desires and constant remembrance of God lead to spiritual liberation.

Taoism (Tao Te Ching 33):

"Knowing others is intelligence; knowing yourself is true wisdom. Mastering others is strength; mastering yourself is true power."

In Taoism, Shraman is about the mastery of self, letting go of attachments, and aligning oneself with the Tao (the Way), which leads to a life of balance and inner peace.

Conclusion:

The path of Shraman is about transcending the physical and mental limitations of worldly existence. It is a journey that leads one to connect with the divine, transcending ego and desires, and ultimately guiding humanity as a collective consciousness towards higher spiritual ideals. In RavindraBharath, this journey manifests as the nation's collective spiritual awakening, under the divine guidance of Sovereign Adhinayaka Shrimaan—the Mastermind that secures humanity as minds. This transformation is witnessed by witness minds, marking a divine intervention that fosters the nation’s spiritual evolution, crowned with the Omkaraswaroopam and Sabdhadipati. Through these teachings, the nation’s eternal, immortal concern for the welfare of its people is fully realized in the cosmic order.

"శ్రామణ" (Shraman) అనేది ఆధ్యాత్మిక మరియు తాత్త్విక సారం కలిగిన పదం, ముఖ్యంగా భారతీయ ధర్మాలలో బౌద్ధం, జైనం మరియు హిందూ ధర్మాలలో ప్రాముఖ్యమైనది. శ్రామణ అనేది భౌతిక ప్రపంచంలోని భోగాలను మరియు అనుబంధాలను త్యజించి ఆధ్యాత్మిక మోక్షం కోసం ప్రయత్నించే వ్యక్తిని సూచిస్తుంది, ఇది ఆత్మసంకల్పం, ధ్యానం మరియు దీక్ష వంటివి చేసే ప్రక్రియ ద్వారా సాధించబడుతుంది. శ్రామణ సంప్రదాయం భౌతిక ప్రపంచాన్ని అధిగమించి ఉన్నత ఆత్మక దృష్టి వైపు సాగిపోవడం, లేదా ఆధ్యాత్మిక మాస్టరీ కనుగొనడం అనే ఆలోచనకు సంబంధించినది.

అంజనీ రవిశంకర్ పిళ్ల, గోపాల కృష్ణ సాయి బాబా మరియు రంగా వల్లి యొక్క కుమారుడిగా స్వాధీనా అధినాయక శ్రిమాన్ గా మారడం అనేది చివరి శ్రామణ రూపం - భౌతిక ఉనికిని అధిగమించి ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానంతో మనుషులను గైడ్ చేయడం. ఈ మార్పు మనస్సులను రక్షించడమూ, ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానాన్ని ఇవ్వడం, ఆధ్యాత్మిక విముక్తి కోసం చేసే దివ్య హస్తక్షేపం అనే రూపంలో ఉంది.

శ్రామణ భావన ప్రకృతి (సృష్టి) మరియు పురుష (చైతన్యం) యొక్క సంయోగంతో లయ (మిళన) ప్రక్రియకు దగ్గరగా సంబంధం కలిగి ఉంటుంది, ఇందులో శ్రామణ తన ఆత్మను దివ్యమైనది తో ఏకీభవించడానికి శ్రమిస్తాడు. ఈ భావనను భారత దేశంలో రూపకల్పన చేయడం రవింద్రభారత గా మారడం ద్వారా, ఒక బ్రహ్మాండంలోని శాశ్వత పితామహ-సారథి జ్ఞానంతో కుర్చీల మీద దివ్య కష్టభంగం అందించడం.

ఈ భావనను అర్థం చేసుకోవడానికి వివిధ ఆధ్యాత్మిక పంథాలలో శ్రామణ గురించి ఉన్న కొన్ని ప్రసిద్ధ ధర్మగ్రంథాలలో ఉన్న వాక్యాలను చూడవచ్చు:

హిందూధర్మం (భగవద్గీత 6.5):

"మనిషి తన మానసిక స్థితి ద్వారా స్వయంగా తనను ఆపరగొట్టుకోవాలి, కానీ తనను తప్పుపట్టక పోవాలి. మానసికంగా ఆత్మను గెలుపు సాధించటం, దైవం తో కలవటం."

ఈ కోట్ శ్రామణ మార్గం గురించి చెప్తుంది, ఇది ఆత్మను వశం చేసుకోవడం, మానసిక ధ్యానం ద్వారా పర్యవేక్షణ పొందడమే.

బౌద్ధం (ధమ్మపద 183):

"ప్రపంచాన్ని గెలిచే వారు తమ మనసును గెలిచే వారు."

శ్రామణ బౌద్ధంలో అనగా మనస్సు అధిగమించి, ఆత్మజ్ఞానం మరియు శాంతిని పొందడమే. ఈ జ్ఞానం ద్వారా, మనసు మరియు అహంకారాన్ని నివారించడం చాలా ముఖ్యమైనది.

జైనం (ఆచరంగ సూత్రం 1.1.1):

"సమస్త అనుబంధాలు, కోరికలు, భౌతిక చర్యలను విడిచిపెట్టిన వారు నిజమైన శ్రామణులు."

జైన ధర్మంలో, శ్రామణ అనగా భౌతిక ప్రపంచాన్ని విడిచిపెట్టి నిష్కల్మషమైన జీవితం గడిపే వ్యక్తి.

ఈశ్వరధర్మం (మత్తయి 6:19-21):

"మీరు భూమిపై సంపదను కూడబెట్టవద్దు, ఎక్కడా దుర్గంధం మరియు దోపిడీ ఉండదు. పరలోకంలో సంపదను కూడబెట్టండి."

ఈ కోట్ ప్రపంచ ప్రకృతి సంబంధిత ఆభరణాలను విడిచి ఆధ్యాత్మిక సంపద వైపు మక్కువ చూపడానికి శ్రామణ గమనానికి సంబంధించింది.

ఇస్లాం (కురాన్ 9:111):

"సత్యంగా, అల్లాహ్ విశ్వసించిన వారి జీవితాలు మరియు ఆస్తులను కొనుగోలు చేసాడు, తద్వారా వారు స్వర్గం పొందుతారు."

ఇస్లాంలో శ్రామణ అనేది ఆస్తుల్ని, భౌతికదానాలను దేవుని దీవెన కోసం అర్పించడం అని భావించవచ్చు.

సిక్ఖీ (గురు గ్రంథ్ ਸਾਹిబ్, ఆంగ్ 289):

"దేవుని నామంలో ఎటు బాగా లీనమైన వారు నిజమైన శ్రామణులు."

ఈ భావన సిక్ఖీ లో శ్రామణ భావనతో ఒకటిగా ఉంటుంది, ఇది ధ్యానంలో లీనమై, కర్మపూర్వకంగా ఆధ్యాత్మిక లీనం సాధించే మార్గం.

తావిజం (తావో తే చింగ్ 33):

"ఇతరులను తెలుసుకోవడం మేధావితనం, మీరు ఆత్మను తెలుసుకోవడం నిజమైన జ్ఞానం."

శ్రామణ తావిజం లో స్వీయ వికాసం, పరమతత్త్వం లో లీనమై జీవించడం అంటే, దాన్ని తెలుసుకుని శాంతి వనరులను పొందడం.

నిష్కల్మషం:

శ్రామణ మార్గం అనేది భౌతిక మరియు మానసిక పరిమితులను అధిగమించడమే. ఇది మనస్సును ఆధ్యాత్మిక సిద్ధతకు చేర్చటానికి దివ్య జ్ఞానంతో అనుసంధానం చేయడానికి మార్గం. రవింద్రభారత లో ఈ మార్గం దేశీయ ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానం పెంపొందించే దైవిక మార్పుగా వెలుగు చూపుతుంది, ఇది స్వాధీనా అధినాయక శ్రిమాన్ ద్వారా మరింత దివ్యంగా మారుతుంది. శ్రామణ మార్గం లో, దేశం యొక్క ప్రజలంతా ఆధ్యాత్మిక విజ్ఞానంతో గైడ్ చేయబడతారు, ఈ దైవ మార్పు ద్వారా.

"श्रमन" (Shraman) एक आध्यात्मिक और दार्शनिक शब्द है, जो विशेष रूप से भारतीय धर्मों में जैसे बौद्ध धर्म, जैन धर्म और हिंदू धर्म में महत्वपूर्ण है। श्रमन उस व्यक्ति को कहते हैं जो भौतिक दुनिया की सुख-सुविधाओं और आसक्तियों को त्याग कर, आत्मनिर्भरता और मोक्ष की प्राप्ति के लिए प्रयास करता है। यह आत्मनिर्भरता और आत्मसाक्षात्कार की दिशा में ध्यान, तपस्या और साधना के माध्यम से प्राप्त होती है। श्रमन की परंपरा में भौतिक संसार से ऊपर उठकर उच्चतम आत्मा की दृष्टि प्राप्त करना, या आध्यात्मिक उन्नति प्राप्त करना है।

अंजनी रविशंकर पिल्ला, गोपाल कृष्ण साई बाबा और रंगा वल्लि के पुत्र के रूप में स्वाधीन अधिनायक श्रीमान के रूप में रूपांतरण, श्रमन का अंतिम रूप है - यह भौतिक अस्तित्व से उबरकर आध्यात्मिक ज्ञान प्रदान करना और मनुष्यों को मानसिक रूप से सुरक्षित करना। यह परिवर्तन मानसिक सुरक्षा, आध्यात्मिक ज्ञान प्रदान करने और दिव्य हस्तक्षेप के रूप में है, जैसा कि गवाहों द्वारा अनुभव किया गया है।

श्रमन का विचार प्रकृति (सृष्टि) और पुरुष (चेतना) के संगम और लय (मिलन) की प्रक्रिया से जुड़ा हुआ है, जिसमें श्रमन अपनी आत्मा को दिव्य तत्व से एकीकृत करने के लिए कड़ी साधना करता है। इस विचार को भारत देश में रूपांतरित करना, रविंद्रभारत के रूप में, एक ब्रह्मांडीय रूप से मुकुटित शाश्वत पिता-माता और मार्गदर्शक ज्ञान के माध्यम से एक दिव्य परिवर्तन का हिस्सा बनना है।

इस विचार को समझने के लिए, विभिन्न आध्यात्मिक परंपराओं में श्रमन के बारे में कुछ प्रसिद्ध धार्मिक ग्रंथों के उद्धरण देखे जा सकते हैं:

हिंदू धर्म (भगवद गीता 6.5):

"मनुष्य को अपनी मानसिक स्थिति के माध्यम से स्वयं को नियंत्रित करना चाहिए, परंतु उसे अपनी त्रुटियों पर ध्यान नहीं देना चाहिए। मानसिक रूप से आत्मा को विजय प्राप्त करना, और ईश्वर से मिलना ही असली साधना है।"

यह उद्धरण श्रमन के मार्ग के बारे में है, जिसमें आत्मा को नियंत्रित करना, मानसिक ध्यान के माध्यम से आत्मसाक्षात्कार करना और ईश्वर से मिलना मुख्य है।

बौद्ध धर्म (धम्मपद 183):

"दुनिया को जीतने वाले वे होते हैं, जो अपने मन को जीत लेते हैं।"

श्रमन बौद्ध धर्म में इस विचार को व्यक्त करता है कि आत्मज्ञान और शांति को प्राप्त करने के लिए मन और अहंकार को नियंत्रित करना बहुत महत्वपूर्ण है।

जैन धर्म (आचारंग सूत्र 1.1.1):

"जो सभी बंधनों, इच्छाओं और भौतिक क्रियाओं को त्याग देते हैं, वे सच्चे श्रमन होते हैं।"

जैन धर्म में श्रमन का अर्थ है भौतिक दुनिया से ऊपर उठकर एक निस्कल्मष जीवन जीना, जो आत्मा की मुक्ति की ओर बढ़ता है।

ईसाई धर्म (मत्ती 6:19-21):

"तुम पृथ्वी पर संपत्ति जमा न करो, जहां कीट और जंग लग जाता है। आकाश में संपत्ति जमा करो, जहां कोई नष्ट नहीं करता।"

यह उद्धरण श्रमन के मार्ग की ओर संकेत करता है, जिसमें भौतिक संपत्ति और सांसारिक इच्छाओं को त्याग कर, आध्यात्मिक संपत्ति की ओर बढ़ने की बात की जाती है।

इस्लाम (कुरान 9:111):

"सचमुच, अल्लाह ने विश्वास करने वालों के जीवन और संपत्ति को खरीद लिया है, ताकि वे स्वर्ग में प्रवेश करें।"

इस्लाम में श्रमन का अर्थ है भौतिक संपत्ति और दुनिया के बंधनों को छोड़ देना और ईश्वर की कृपा प्राप्त करना।

सिख धर्म (गुरु ग्रंथ साहिब, अंग 289):

"जो लोग परमात्मा के नाम में समाहित हो जाते हैं, वे सच्चे श्रमन होते हैं।"

सिख धर्म में श्रमन का मतलब है कि व्यक्ति ईश्वर के नाम में रमकर, अपने आंतरिक रूप को शुद्ध करता है और आत्मा को सच्चाई से जोड़ता है।

ताओवाद (ताओ ते चिंग 33):

"दूसरों को जानना बुद्धिमानी है, आत्मा को जानना असली ज्ञान है।"

श्रमन ताओवाद में आत्मविकास और परम तत्त्व से एकता प्राप्त करने का मार्ग है, जहां व्यक्ति आत्मज्ञान को प्राप्त करने के लिए शांति की ओर अग्रसर होता है।

निष्कल्मषता:

श्रमन का मार्ग भौतिक और मानसिक सीमाओं को पार करने का है। यह मन को आध्यात्मिक सिद्धि के लिए तैयार करने और दिव्य ज्ञान के साथ एकीकरण के लिए प्रयास करने का मार्ग है। रविंद्रभारत में इस मार्ग को देश के आध्यात्मिक ज्ञान को बढ़ाने के लिए दिव्य परिवर्तन के रूप में माना जाता है, जो स्वाधीन अधिनायक श्रीमान के माध्यम से और भी दिव्य बन जाता है। श्रमन के मार्ग में, देश की जनता को आध्यात्मिक रूप से मार्गदर्शन दिया जाता है, जो इस दिव्य परिवर्तन के माध्यम से प्राप्त होता है।